Hoe ga ik hier mee om?
Vaak krijgen wij van ouders vragen rond het gamegedrag of beeldschermgebruik van hun kind. Zeker in deze coronatijd, nu we steeds minder de deur uit mogen en steeds meer activiteiten of plekken worden gesloten, nemen de zorgen bij ouders toe. Kinderen en jongeren moeten zich nu nog meer binnen vermaken. En natuurlijk kiezen veel van hen dan het snelst voor het spelen van die leuke game! Dit hoeft echt geen probleem te zijn….tot op zekere hoogte. Laten we eerst beginnen bij de basis: gamen is voor de kinderen van nu een gewone tijds verdrijf waarvan ze heel erg genieten. Ze halen er plezier uit, ontspanning, leren er verschillende vaardigheden (Engels, samenwerking, inzicht) en er is bij veel games ook sociaal contact met leeftijdsgenoten online. Eigenlijk kan je het vergelijken met een kind die 4 generaties geleden nog een boek pakte als tijds verdrijf. Er is helemaal niets mis mee als een kind zijn plezier of ontspanning zoekt in een game. Het gedrag wordt pas zorgelijk als een kind bepaalde verantwoordelijkheden of taken niet meer oppakt. Wanneer een kind bijvoorbeeld niet meer naar school gaat, zijn huiswerk niet meer maakt, slechte cijfers haalt, zich ziek meldt bij zijn bijbaantje of zijn sport afzegt. Om dit te voorkomen is het belangrijk om als ouders afspraken te maken over het gamen. Net zoals er afspraken gemaakt worden over een tijdstip wanneer een jongere weer thuis moet zijn of de taken die een kind in het huishouden moet doen.
●Tot hoe laat vindt jij het schappelijk dat er gespeeld wordt?
●Hoeveel tijd heeft geef je als ouder om te gamen?
●Welke voorwaarden stel je voor het gamen? Huiswerk af? Goede cijfers?
Een kind heeft baad bij deze afspraken omdat dit hen duidelijkheid geeft en hen helpt om zichzelf af te remmen. Voor sommige kinderen is dit namelijk erg lastig. We zien vooral dat kinderen met concentratieproblemen moeite hebben om zichzelf te reguleren in het gamen en dat dit tot ruzies kan leiden met ouders. Bijvoorbeeld wanneer een kind boosheid laat zien als hij moet stoppen met het gamen voor etenstijd en deze boosheid de spuigaten uitloopt. Dit signaal is een risicofactor voor het ontwikkelen van een verslaving. Ook kinderen die moeite hebben met het maken van vrienden in het ‘echte leven’ lopen een groter risico op het ontwikkelen van een verslaving. Wellicht kan je je voorstellen dat de virtuele wereld een veilige en voorspelbare plek is om deze connectie te maken, te vluchten uit lastige sociale situaties en gesprekken aan te gaan terwijl je elkaar niet hoeft aan te kijken. Daarnaast deel je een gemeenschappelijke interesse waardoor je de hele tijd een gespreksonderwerp hebt en je verbinding voelt met je medespeler. Juist bij deze twee groepen kinderen of jongeren is het belangrijk om duidelijke afspraken te maken en te zorgen dat ze in de echte wereld genoeg leuks te doen hebben. Ook is natuurlijk een training in sociale vaardigheden fijn, zodat het kind in het echte leven ook het contact te durft aan te gaan met leeftijdsgenoten. In deze coronatijd We snappen dat de coronatijd veel moeilijkheden kan geven binnen de thuissituatie. Daarom geven we jullie graag wat tips om het gamegedrag te sturen.
●Zoek een balans tussen tijd achter een beeldscherm en activiteiten met het gezin doen. Maak daarvoor zelf ook extra vrij tijd.
●Geef het goede voorbeeld door niet zelf ook continue achter een beeldscherm te duiken.
●Maak duidelijke afspraken
●Zorg dat er genoeg andere leuke dingen en verantwoordelijkheden op de planning staan voor jouw kind.
●Doe eens mee met het lievelingsspel van je kind, en probeer te begrijpen waarom hij of zij dit zo leuk vindt. Vergeet dus niet dat gamen ook gewoon een heerlijke activiteit is voor je kind.
Heeft u nog vragen over het gamegedrag van uw kind? Wij geven graag persoonlijk advies op maat! Neem contact met ons op via: Sabina bos 0615600122 / info@sotrainingsbureau.nl of via het contactformulier van de website.